Zo vlak voor de kerstdagen verrast John Vanderaart ons met een extra column. Waarom? Gewoon omdat iets even tussendoor kwam.
Iets anders, kwam even tussendoor. Net een jongeman aan de voordeur gehad. Een collectant voor een ADHD-project van de Hersenstichting (https://www.hersenstichting.nl/hersenaandoeningen/adhd). Prima verhaal, alles in orde, ik bereidwillig, maar: "Bereidwillig om een (= 1) keer te doneren, mag zelfs contant." En nee, dat kan niet. Ik kan slechts een machtiging geven om periodiek (= dus meer dan 1 keer) te doneren. De reden waarom kon de jongeman me ook prima uitleggen, maar een eenmalige donatie bleek niet tot de mogelijkheden te behoren. En zo'n eenmalige donatie was dus mijn enige mogelijkheid! Dus jongeman bot gevangen.
Tja, mijn verhaal had hij hier in de straat al vele malen gehoord; met identiek teleurstellend gevolg... "Sorry meneer, dan ga ik uw buren maar lastigvallen met dezelfde vraag." Nu vraag ik je als HCC'er onderling: "Ben ik gek of klopt hier iets niet?" Ik snap dat de Hersenstichting een gestadige geldstroom op gang wil zetten, maar intussen laat diezelfde Hersenstichting keiharde euro's liggen. Iets als een QR-code voor een Tikkie-aan-de-Deur kan toch niet zo moeilijk zijn? Dan heb ik binnen 10 seconden een veilige betaling gedaan. Iedereen blij, toch? Een link naar een webpagina mag ook, maar zo'n Tikkie lijkt me voor de collectant een stuk leuker en bevredigender.
Nog gekker. Via de website van de Hersenstichting kan ik wel eenmalig doneren...
